Blagdan svetog Stjepana slavi se dan nakon Božića, 26. prosinca. Sveti Stjepan bio je zaštitnik đakona te simbol oprosta i borbe protiv nepravde. Na Stjepanje, Stipanje ili Štefanje, u sjevernim se hrvatskim krajevima štuje dan konja ili mazgi čiji je svetac zaštitnik.
Na blagdan svetog Stjepana nekada se odlazilo u susjedstvo i posjećivala rodbina, a ljudi su se družili i zajedno slavili. Sveti Stjepan prvomučenik bio je zaštitnik konja pa su se konji na njegov dan morali projahati. Mladi su ih konjari kitili pisanim plahtama i ručnicima te izvodili na seoske puteve gdje su se susretali s ostalim mještanima i zajedno jahali dalje.
– S obzirom da je sveti Stjepan bio zaštitnik konja, obavezno su se projahivali konji kroz selo, skupili bi se momci ili stariji ljudi koji su imali konje i išlo bi se od kuće do kuće i pjevalo, rekla je Nikolina Belančić Arki, kustosica Etnografskog odjela.
Nikolina je otkrila i zanimljiv zapis tradicije sa Vučjaka.
– Na Vučjaku su se okupljali guci, dva, tri, četiri muškarca koji su svirali, odlazili u selo od kuće do kuće gdje bi ih dočekali domaćini, pjevalo bi se, plesalo, ukućani bi ih počastili vinom, rakijom ili hranom, a onda bi oni do navečer tako obilazili selo. Kad bi pao mrak, u zadnjoj kući u kojoj bi se našli, napravili bi bal, prespavali bi na sijenu u štali ili u sjeniku i drugo jutro opet iz početka u susjednom selu i tako sve do Sveta tri kralja.
U našim krajevima blagdan svetog Stjepana poznat je pod nazivom Štefanje, a ujedno je imendan svima koji se zovu Stjepan, Štef, Stipe, Štefica, Štefanija. Na taj dan slavi se novi početak, a običaj je da se odlazi čestitati Božić rodbini, prijateljima i susjedima. Danas je sveti Stjepan simbol oprosta i borbe protiv nepravde.
